Waarom ze het je niet vertellen, geen idee, maar dit wil je allemaal nog wel weten hoor, over Harry, Hertog van Sussex.

Precies een week geleden lag-ie dan in de winkel: Reserve, het zoveelste bommetje van prins Herrie, die na een documentaire en groots interview nog steeds niet was uitgeleuterd over zijn leven. De documentaire had ik niet gezien, het interview ook niet, maar op één of andere manier MOEST ik lezen wat er in dat boek stond.

De tandjes, wat is het weer aanpoten. En ik weet hoe het met jullie zit – jullie hebben het net zo druk. Vorige week nog vroeg ik op Insta of jullie ook zoveel huiswerk hadden. Dit waren globaal jullie reacties: 

Geld besparen? Makkelijk-kakkelijk! Zo doe je dat.

Bestemense, is dat even schrikken. Dachten we aan het eind van de coronatunnel te zijn beland en huppelden we al bijna gelukzalig naar het licht, blijken we ineens in een andere tunnel te zijn getuimeld waar we vermoedelijk pas rond 2030 stervend van de kou weer uit zullen kruipen. Een soort Hawkins netwerk vol demodogs – zo narrig voelt het aan. Kolere, dat doet wat met de mens.

Het is IEP-test-tijd. Vooral voor groep 7 elk jaar een dingetje, want met die test wordt (voor een deel) het niveau voor de middelbare school bepaald. Dit zijn de dingen die ik daarbij denk.

1. Tijd voor de IEP-testen, lees ik in Parro. Maar wanneer? Met dit tijdsblok (‘In deze drie weken van juni zullen de testen worden afgenomen’) kan ik niet zoveel. Wanneer is wanneer? Vandaag, morgen, gisteren? Over twee weken? Wat? Wie? Waar?

Nu de jury bijna heeft besloten, moet ik het toch even kwijt. Ik ben op JD.

Wekenlang had ik het gevolgd. Soms door aan het einde van de dag een overzicht te bekijken wat er was gebeurd, soms door het geheel live te volgen. Ik zat niet in kamp #justiceforjohnny of #istandwithamber, ik was gewoon benieuwd. Ik werd erdoor opgeslokt.